Virut

–>> Zie ook onze pagina NIEUWS voor fotos’ van zijn solo expo bij ons dit jaar.

Virut (Bangkok 1980) begint zijn creatieve proces online, waar hij door duizenden en duizenden afbeeldingen scant waar we allemaal elke dag mee worden gebombardeerd. Hij is echter niet op zoek naar gezichten die mooi noch beroemd zijn, hij zoekt naar emoties. “Ik geloof dat dit is wat belangrijk is in kunst: emoties. Dus ik zoek gewoon naar afbeeldingen die emoties oproepen, zodra ik ze vind, begin ik te schetsen. “

Hoe snel hij erin slaagt een foto die zijn aandacht trekt in een oogverblindende collage te veranderen, hangt sterk af van… geluk. Als hij snel de benodigde grondstoffen vindt, kan het binnen een paar dagen klaar zijn, maar het kan ook een hele maand duren. Dat komt omdat de kleur- en textuurvlakken die hij gebruikt om zijn collages samen te stellen, afkomstig zijn uit stapels oude kleurrijke tijdschriften die hij thuis bewaart en koopt in tweedehandswinkels. “Het is gemakkelijker als je verf gebruikt en kleuren mengt op een palet, je hebt controle over kleur en tijd. Maar met collages is het ingewikkelder”, legt hij uit. “Soms kost het me erg veel tijd om de juiste kleur te vinden in de tijdschriften die ik doorblader.”

En hij moet honderden, zelfs duizenden tijdschriften doorbladeren om te vinden wat hij zoekt, een langdurig en vervelend proces. Maar in die twee jaar sinds hij begon te experimenteren met de collagetechniek, heeft hij veel geleerd. Ten eerste lette hij niet meer op de inhoud van de tijdschriften, maar ziet ze nu alleen als een bron van intense kleuren en texturen. Ten tweede ontdekte hij welke publicaties over het algemeen de beste bron van kwaliteitsmateriaal zijn: “Ik gebruik veel pornobladen omdat ik daar veel gladde, mooi gekleurde huid kan vinden. Modetijdschriften werken ook prima”, legt hij uit.

Wat het bronmateriaal ook is, het eindproduct van Virut’s inspanningen is erg ver verwijderd van de master-exemplaren. Kleine stukjes kleurrijk papier worden zorgvuldig naast elkaar gelaagd om een groot portret te produceren – elk verschillend, elk uniek maar allemaal vol emoties. Het originele beeld verdwijnt maar het gevoel blijft. “Ik leen gewoon de sfeer van de foto’s”, zegt Virut.

En net als zijn eerste, minimalistische schilderijen, zijn die enorme collages een hit onder kunstverzamelaars. Virut’s stukken hangen aan muren van kunstgalerijen en privéwoningen over de hele wereld, van Nederland tot de VS, van Frankrijk tot Hong Kong, China, India, Maleisië … de lijst gaat maar door. En met zijn kunst op al die plaatsen, bewonderd door zoveel mensen, vervult Virut zijn belangrijkste wens als kunstenaar: onsterfelijkheid. “Als ik sterf, zal mijn kunst niet met mij sterven. Dit wordt een succes voor mij.”