Patrick Muller (Naarden 1973)

Patrick is al zijn leven lang gefascineerd door de wereld om hem heen. Van architectuur, interieur en design tot de opgedroogde modderpoeltjes en vlammende rietkragen in het veld achter zijn ouderlijk huis.

“De natuur is de grootste kunstenaar. Ik kan het niet beter doen dan de natuur.” Hij probeert haar dan ook niet te evenaren, maar met haar samen te werken. Met opzet, geduld en soms brute kracht probeert hij de natuurlijke processen te sturen. Veel werken komen dan ook voort uit experimenten met materialen en omstandigheden. Verf, hout, metaal en epoxy, maar ook verlaten en afgedankte spullen vormen soms de basis voor een nieuw werk en worden onherkenbaar getransformeerd.

Patrick is een echte materialen freak en zijn hoofd loopt over van ideeën. Hoe groter hoe beter! Je ziet dan ook in zijn werk de voorliefde voor het monumentale en de grote gebaren. Stoere werken met ruige oppervlaktes van wand vullend formaat veranderen de kamer. We kunnen hier een weerspiegeling zien van het allerkleinste en het allergrootste in de natuur. Zijn werken doen soms denken aan bergketens of zelfs hemellichamen, maar tegelijkertijd ook aan een uitvergrotingen van het kleinste microscopische leven. De ervaring van wat wij zien is aan ons. Iedereen is anders en mag zien wat hij of zij ziet in het werk van Patrick. Vaak zien we dan ook dat zijn werk geen titels heeft die de kijker sturen naar een specifieke interpretatie.

Wat opvalt in het werk van Patrick (en wat moeilijk te zien is op de foto’s) zijn de texturen in de oppervlaktes van zijn schilderijen en wandsculpturen. Van dikke lagen gescheurde verf tot glimmende golvende oppervlaktes die je mag aanraken. Patrick probeert niet het licht vast te leggen, maar structuren te creëren voor het licht.
Naast de monumentale formaten maakt hij ook kleine werken waarin we net zoals in zijn schilderijen veel cirkels, ovalen en rondingen zien terugkomen.

Zijn werken doen soms denken aan archeologische opgravingen waaraan de tijd zijn patina heeft gegeven. Geoxideerd, gescheurd, verkleurd en versleten. Patrick wil de tijd versnellen en geeft zijn werken een gevoel van leeftijd. Hij schildert dan ook niet met een kwast en gebruikt geen tubes verf. Hij kleurt niet binnen de lijntjes, maar smijt met tientallen liters verf in emmers en schildert met zijn schuurmachine.

Zijn werk gaat over verwondering, tijd, vergankelijkheid en eeuwigheid. Hij neemt ons mee om te kijken naar de schoonheid die daarin schuilt. Zoals Leonard Cohen zong “There is a crack in everything. That’s how the light gets in. ”

Op het moment werk en woont Patrick in het leegstaande Newport Hotel in Huizen. U kunt via Artdistrict een afspraak maken voor het bezoeken van zijn atelier, mail ons voor meer informatie over de mogelijkheden. Het atelier is meer dan groot genoeg om 1,5 meter afstand te kunnen bewaren.