Hans Jochem Bakker (1948) is een autodidact uit een oud kunstenaarsgeslacht. Geïnspireerd door kunstenaars als Salvador Dalí, Miró en Picasso heeft hij delen van hun zuidelijke temperament overgenomen in zijn thematiek, zoals een bijzondere belangstelling voor vogels, paarden en vrouwen.

Zijn thema ligt niet van tevoren vast, ontstaat bij wijze van spreken pas wanneer de kwast voor de eerste keer het nog blanke doek raakt. Zo spontaan mogelijk, eerlijk, recht uit het gepassioneerde kunstenaarshart. Een afgerond verhaal bestaat zelfs niet eens. Alles is in beweging, en dat is ook de belangrijkste reden om te blijven schilderen.

Behalve de grotere vrijheid en daarmee de mogelijkheid om meteen te reageren, in te spelen op datgene wat onder de hand ontstaat, is er ook ruimte om aandacht te besteden aan de compositie, de structuur en het materiaal. Daarmee wordt de schilderhandeling compleet en wordt het schilderij een eenheid van vorm, kleur en beweging.